De dag begon zo mooi. Els met Sandra op matrassenjacht. Om het schuim - want dat koop je los echt nergens - te gebruiken voor kussens voor de bank op het dek. Dat scoorden ze vrij makkelijk.
 |
| Bij de achterburen was het wasdag (zoals elke dag geloof ik) |
En passant controleert Sandra nog het HB-gehalte bij een vrouw en die bleek slechts 3,0 te zijn. Een absoluut laagterecord en levensgevaarlijk. Het was verbazingwekkend dat ze überhaupt nog kon lopen. Eigenlijk was hier een bloedtransfusie noodzakelijk in het ziekenhuis, maar daar moet ze dan betalen (corruptie) en dat geld heeft ze niet. Of ze moet iemand meenemen die bloed geeft. Bizar maar waar; zo werkt dat hier.
Vanmiddag ben ik met Frank de stad in geweest naar wat zij hier de
'Kijkshop' noemen. Alle artikelen staan achter glas en je mag aanwijzen
wat je wilt hebben. Het is een echte winkel van Sinkel. Ze verkopen waar
ze de hand op hebben weten te leggen, van tandpasta tot rijst tot
dakplaten.
 |
| De winkel van Sinkel (en Sinkel is een Indiër) |
Onderweg begreep ik waarom Frank zei dat hij nooit geld ging trekken op de laatste dagen van de maand. Dan is het namelijk erg druk bij de geldautomaten want iedereen heeft zijn geld weer gekregen. Kom je anderhalve week later dan is bij de meesten het geld al weer op en is het dus weer rustig bij de flappentap (en hebben ze thuis weer honger).
 |
| Rijen voor de pinautomaten (en deze viel nog erg mee) |
Eind van de middag stapt Els verkeerd van de trap van het dek af en klapt haar enkel dubbel. Enkel gezwollen, erge pijn. We hopen dat ze geen gescheurde enkelbanden heeft (heeft ze al eens eerder gehad en dit lijkt er helaas wel op). Eigenlijk zouden we morgenochtend voor het weekend naar een huisje van vrienden van Frank en Sandra naar Lake Malawi gaan. Een primitief weekend zonder luxe maar met zwemwater en rust... Dat laatste heeft die enkel dus wel nodig, maar of we er ook gaan komen. Morgen eerst maar eens de situatie herbezien.
 |
| Wit voetje na de misstap van Els
|
