Het is al weer de laatste zaterdag dat we in Lichinga zijn. We willen nog helemaal niet aan ons vertrek denken, maar aanstaande donderdag gaan we al weer terug. Maandag gaan we naar Itepela waar we blijven slapen en dan dinsdag door naar Liwonde National Park in Malawi, waar we een korte safari doen en een nacht blijven slapen. Woensdagmiddag gaan we dan naar Lilongwe, waar we weer op de YWAM basis aldaar zullen slapen en vervolgens donderdag vanaf Lilongwe weer naar Nederland vliegen. Dat betekent dat we morgen onze koffers al weer moeten pakken, maar gelukkig nog wel een aantal mooie en gezellige dagen met Frank, Sandra en Judah in het verschiet hebben.
De visboer
Vanmorgen ging Els met Sandra en Judah naar de markt. Ik ben nog maar een keer mee geweest. Achteraf blij toe, want we bezochten ook een markt waar ik nog niet eerder ben geweest. Het schijnt dat alle taferelen die je op de markt ziet na een jaar of vijf gaan wennen, maar zo ver ben ik nog lang niet. Weer bij de slager geweest, waar ik nu eindelijk wel mooie filmbeelden heb kunnen schieten van het hanteren der botte bijl op een stuk dood beest (zelfs daar ga je hier aan twijfelen). En ik kon het niet laten om toch weer een serie foto's te maken.
Bij de slager blijf je je verbazen. Die 'deken' is een binnenstebuiten gekeerde maag; ligt vrolijk naast de biefstuk...
Daarna zijn we nog naar een andere markt geweest, waar je veel kleding en stoffen aantreft. Bij deze markt is ook het yoghurt winkeltje van Jan en Bonny van Stelten. Het is bijna het enige winkeltje dat er fatsoenlijk uit ziet, ook al wordt er momenteel aan verbouwd. Er tegenover staat een bouwval waar men blijkbaar ooit ook eens aan begonnen is, maar - wat je hier ontzettend vaak ziet - niet is afgemaakt omdat het geld op was. Inmiddels is het een bouwval.
Dit had ook een winkeltje moeten worden; nu is het een van de vele bouwvallen
Sandra onderhandelt over een paar mooie capalana's voor Els
Op de markt kun je ook je kleren laten strijken. Met een door houtskool verhit strijkijzer.
Onderweg er naar toe zien we steeds meer Mozambikanen met achterop de fiets grote zakken houtskool, soms wel tot drie hoog opgestapeld. Wat je al niet op je fiets mee kunt nemen! Dit zie je in heel Afrika; het is vaak de enige bron van inkomsten voor de arme bevolking. Maar het is ook een gigantisch milieuprobleem. De illegale houtkap die er aan ten grondslag ligt is gigantisch. Nu al zie je dat ze het hout voor de houtskool steeds verder weg moeten halen. Het bijzondere is dat, waar anderen met hun handeltje gewoon aan de straat zitten, alle houtskool op de markt wordt verhandeld. Maar niet centraal, iedereen gaat met zijn fiets opgeladen met houtskool naar een punt en verkoopt daar zelf zijn houtskool.
Hoeveel zakken houtskool passen er op een fiets?
Wachten op klanten voor het houtskool.
Judah is al volledig geïntegreerd als Mozambikaan.
De lokale Blokker
Als we van de markt af lopen de hoofdweg op, dan lijkt het daar wel een oude ambachtenmarkt. Langs de weg zitten allerlei bedrijfjes: een fietsenmaker, iemand zit gieters en emmers te maken, een ander last een voor mij onduidelijk ding (zijn ogen slechts beschermd door een zonnebril), weer wat verderop is een verre voorloper van bandenboer Kwikfit, waar ze met zijn tweeën in gevecht zijn met een tractorband. Met een betonijzer wordt de band van de velg getrokken. Zwaar werk! En alles op de stoffige grond.
Langs de weg zijn mensen van diverse pluimage aan het werk. Er wordt gezaagd, gelast, getimmerd, etc.
Tractorband verwisselen met een stuk betonijzer als bandenlichter.
