Naar Liwonde National Park

Dinsdagmorgen zijn we al weer vroeg wakker, ondanks dat de imam hier 's morgens vroeg niet zo'n herrie maakt. Hier is geen stroom en dus geen luidsprekers op de moskee. We hebben nog een flink stuk rijden voor de boeg voor we in Liwonde National Park zijn. Voor Mozambikanen is het 's morgens nog ijzig koud; als wij in ons t-shirt aan het ontbijt zitten, zit Luisa met een dikke winterjas aan tafel... Na het ontbijt rapen we onze spullen bij elkaar en doen ze in de auto, waarna we afscheid nemen en weg rijden.

Route van Itepela (Estacao Catur) naar Liwonde National Park in Malawi

Een van de bruggetjes op de weg vanuit Itepela ziet er vanaf deze kant nog gammeler uit dan op de heenweg, zodat Frank zelfs even aarzelt. Maar een alternatief is er niet, want de weg via de andere kant van Itepela is al enige tijd geen optie meer, omdat er daar 2 bruggen missen...

Geldwisselaars aan de Mozambikaanse grens. Totaal niet opdringerig of zo...

Eenmaal aangekomen bij de Mozambikaanse grens kunnen we zowaar tanken. Maar o wee als je stopt. Meteen staan aan beide kanten een aantal geldhandelaren te proberen om dollars of Malawiaanse kwatcha's te slijten. Gelukkig zijn ze totaal niet opdringering... De grensformaliteiten gaan weer soepel. Uiteraard moeten er wel weer weer de nodige formulieren ingevuld worden, en wordt de informatie uit de paspoorten weer netjes in een schrift genoteerd door de douanebeambte. Geen mens snapt waarom; wat zouden ze daar in vredesnaam meet willen. Maar goed, de paspoorten worden afgestempeld (het liefst met zo veel mogelijk kabaal) en we kunnen naar de slagboom. Uiteraard wordt alles daar nog eens bekeken en mogen we Mozambique uit, het niemandsland in.

Bij de Malawiaanse grens wordt alles nog eens dunnetjes over gedaan. Vanaf hier kan er weer normaal gereden worden. De weg is goed, hoewel deze verder richting Liwonde toch weer steeds meer (grote) gaten begint te vertonen. In Liwonde stoppen we om wat te eten en wat souvenirs te kopen. In Mozambique is er op dat gebied vrijwel niets te krijgen. Hier staan diverse handelaren met hun kraampjes. 'Amigo, good price for you. Only today'. Het afdingen is dus begonnen. Loven, bieden, weglopen, het hoort er allemaal bij. Sandra blijkt een gewiekste en harde onderhandelaarster. 'Minstens de helft moet van de prijs af kunnen', luidt het devies. Ook Frank kan er wat van. Een djembé daalt binnen de kortste keren in prijs van 25.000 naar 8.000 kwatcha, circa € 14,--. Ook Els krijgt de smaak te pakken en scoort wat leuke lokale artikelen. De handelaren gedragen zich als vliegen op de stront; ze zijn niet weg te slaan. Maar het hoort allemaal bij het spel.

'Amigo, I've got good price for you. Only today!'

Loven, bieden, weglopen en dan voor de helft van de prijs meenemen, dat is het spel...

Ark van Noach

Keiharde onderhandelingen over de prijs

Hoe verkoop je een groot mes (ook al is het van hout) aan een drie-jarige?

Uiteindelijk komen we bij Bushmans Boabab Camp nabij het Liwonde National Park, waar we een nacht zullen verblijven en de safari zullen doen. Het is een erg leuk opgezette plek, waar we met zijn vijven in een soort open chalet zullen verblijven. De slaapkamers hebben geen ramen, slechts horren en die van Frank, Sandra en Judah heeft in plaats van een van de muren slechts een gordijn. We sliepen dus nagenoeg buiten. Gelukkig wel onder een klamboe, hoewel Frank en Sandra daar op een gegeven moment 's nachts ook een mug of 8 in hadden.

Ons onderkomen op Bushman's Baobab Camp

Die middag zullen we een 'driving safari' doen met een open Jeep. Hoe relaxed is dat? Gewoon zitten, rond kijken en je laten rond rijden. We hebben een hoop wild gezien, maar helaas was de 'bonus' daar niet bij: de olifanten. Desondanks hebben we er enorm van genoten, en veel mooie plaatjes geschoten.

Welkom...

Binnenkomst in Liwonde National Park

Groep antilopen

Waterbok

Waterbok

Moeder wrattenzwijn en jong

Impala's

Impala's

Kudu

Red-billed Hornbill ofwel tok-tok

Groep vrouwtjes impala's

Apies kijken

Pumba poseert

Onze gids, die niet erg spraakzaam was...

's Avonds voor het diner zaten we nog even rond een kampvuurtje, waar Frank al met een paar mensen aan de praat raakte. Zij schoven die avond ook aan bij het diner. Ze waren daar niet als toerist voor de safari, maar moesten er voor hun werk in de buurt zijn en waren er slechts om te overnachten. Toen bleek dat een van hen werkt voor de Malawiaanse vertegenwoordiger van het bedrijf dat o.a. de Hemoglobine meter levert, die wij voor Sandra hadden meegenomen. Een interessant contact was dus gelegd, want het verkrijgen van de consumables voor die meter is in Mozambique een uitdaging. Zo zie je maar weer waar een beetje netwerken al niet toe leiden kan.

Diner op Baobab Bushcamp

De nacht verliep wat onrustig. Rond het chalet scharrelden de wrattenzwijnen rond en in de nabijheid hoorden we de nijlpaarden ook rondlopen. Ook de olifanten lieten zich horen; zouden we die dan de volgende dag alsnog te zien krijgen?

Boabab tree tegen een prachtige zonsondergang in Bushman's Baobab Camp