Er was een tijd van komen, nu is de tijd van gaan...

En daar is 't dan; de dag die we wisten dat zou komen is eindelijk hier... Vandaag is het helaas al weer tijd voor onze huisreis. Na het ontbijt nog even vlug wat foto's uitwisselen, wat apparatuur opladen voor onderweg en de boel in de auto laden en op naar Lilongwe Airport. Als we er bijna zijn, realiseren we ons dat de iPhone van Els nog aan de lader ligt op de YWAM basis... Wat is wijsheid? Voor terug rijden is geen tijd meer. Opsturen? Komt nooit aan in Nederland. Bij deze heeft Sandra dus ook een smartphone en kopen wij voor Els maar een nieuwe.

Vanwege de enkel van Els had ik al rolstoelbegeleiding voor tijdens de vlucht geregeld. Lange einden lopen op de vliegvelden en in rijen staan is voor haar geen optie, zeker omdat ze de geleende krukken dan niet meer heeft. Op Lilongwe staat er keuring een rolstoel klaar. De paspoortcontrole is daar op de eerste verdieping en er is geen lift, dus kan Els daar met de rolstoel niet komen. Geen probleem meneer; dan loopt u toch gewoon met de beide paspoorten even naar boven en dan laten wij u hier beneden er wel door richting het vliegtuig. Hoezo 'controle'??? De rolstoelbegeleiding blijkt een heuse VIP-behandeling te zijn. Johan Cruijff had gelijk toen hij zei: 'Elk nadeel hep zun voordeel'. We hoeven nergens in de rij te staan en worden keurig door iemand van de luchthaven begeleid. Dat leidt soms tot spectaculaire situaties.

De dame van de incheckbalie rijdt Els naar het vliegtuig...

Kunt u de trap oplopen?

Nee, nou we nemen zelf ook liever de lift

Zodat we niet in die rij hoeven te staan.

Op Lilongwe vonden ze het beter dat Els niet zelf de trap op zou strompelen, het vliegtuig in. Zo'n slurf als we hier hebben, kennen ze daar niet. Dus werd de personenlift in stelling gebracht en gingen we langs de rij die stond te boarden als eerste het vliegtuig in.

In Addis Ababa stond de rolstoel ook al weer klaar en werd het nog wat spannender. We reden het terminalgebouw in en daar moest even van rolstoel gewisseld worden voor een exemplaar dat wat beter reed. Op de roltrap wel te verstaan. Er was ook daar geen lift, dus de begeleider zette zich schrap op de roltrap achter de rolstoel met Els er in. Ik lachte me helemaal suf. Toen ik dit later in Frankfurt aan de begeleidster daar liet zien, zei ze: als ik dat hier doe, ben ik meteen mijn baan kwijt...

Nee mevrouw, we hebben in Addis Ababa geen lift, maar wel een roltrap!

In Frankfurt hadden ze overigens de rolstoel niet klaar staan: foutje! Maar daar was het nog wat luxer, want ten eerste waren er wel liften en ging het transport met een golfkarretje. Dat scheelt op zo'n groot vliegveld heel wat geloop.

Op Schiphol ging het ook soepel en werd Els met de handbagage langs alle controles geloodsd, terwijl ik even op de koffers wachtte. Gelukkig waren die er beide, zodat we al snel met de jongens - zowel Laurens als Christiaan waren ons komen ophalen - naar huis konden. Om zo snel mogelijk het bed in te duiken; man wat waren we moe!

--- Dit was het laatste bericht van deze blog ---

Van het werk van Frank en Sandra is een film in de maak. Zodra deze gereed is, zal ik hem hier ook posten. Abonneer je op deze blog om die melding niet te missen. Intussen is een trailer van die film te bekijken op Youtube.

Olifanten voor het ontbijt

Woensdagochtend is Frank al zoals gewoonlijk al vroeg op. Net als ik uit de douche wil stappen komt Frank ons halen. De olifanten zijn nu echt dichtbij en zijn aan het foerageren in het moeras. Onderweg komen we hun verse uitwerpselen al tegen; ze waren dus inderdaad heel dichtbij vannacht. Het is een ludiek gezicht; aanvankelijk zien we alleen het meters hoge gras bewegen en horen een hoop kabaal. Dan zien we witte vogels heen en weer bewegen. Ze vliegen niet, maar zitten stil. Toch bewegen ze heen en weer, want ze zitten op de rug van de olifanten. Uiteindelijk laten er een paar zich toch enigszins zien. We gaan naar de uitkijktoren op Bushmans Camp. Vanaf de uitkijktoren zien we ook weer van alles in het hoge gras bewegen, maar uiteindelijk krijgen we ze toch te zien. Dit is een goed begin van weer een fantastische dag. Olifanten al vóór het ontbijt...!

Slurf gespot...

Dit lag om de hoek. De olifanten waren echt dichtbij vannacht...

Little Frank and Big Frank op de uitkijk naar olifanten.

'Dáár zijn ze...!'

Olifanten fourageren in het moeras

Op de vlucht voor de olifanten???

Na het ontbijt is het tijd voor de river boat safari. We moeten een stukje terug rijden richting Liwonde naar de Shire, een rivier van 402 km die een afwatering is van het Malawimeer en uitmondt in de Zambezi. Daar gaan we op een klein bootje de rivier op richting het park. Overal zien we nijlpaarden. Nou ja, er steken neusgaten, oortjes en ogen boven het water uit, die meestal onder water verdwijnen als we in de buurt komen. Aan de kant zien we veel vogels. In deze tijd van het jaar is de kans om nijlpaarden of krokodillen te zien op de kant van de rivier klein. Daarvoor moet je hier in oktober komen. Op een gegeven moment zien we een krokodil in het water. Wat een gluiperige beesten zijn dat.

Nijlpaarden, en nog eens nijlpaarden...

Krokodil in de Shire rivier

Blauw vogeltje

Vissers of nijlpaarden voedsel? Op één plek blijven liggen met je boot wordt sterk ontraden...

Judah zoekt naar de olifantjes

Illegale vissers

'Ik heb je in de gaten...!'

Groep aalsgolvers

Aalsgolver

Bonte ijsvogel (Pied Kingfisher)

Waterlelie

Graag zouden we de olifanten nog van wat dichterbij willen zien. We speuren het land af, maar helaas, alleen maar heel veel vogels. Niet dat die niet interessant zijn, want er zitten mooie en bonte exemplaren tussen. Maar je komt hier toch ook voor de 'big five'? In Lilongwe National Park kun je daarvan alleen olifanten en buffels tegen komen. Er zitten geen leeuwen, luipaarden en neushoorns. Helaas ook geen giraffen. Dan opeens ziet Els een olifant dicht bij het water. Eerder dan onze gids, die overgens erg weinig te melden lijkt te hebben vandaag. De stuurman op de boot geeft meer informatie.

Eindelijk spot Els een olifant (eerder dan de gids!)

Lelieloper (African Jacana)

Afrikaanse gaper

Ollie in de verte

Wetlands in Liwonde National Park

Bijzondere bomen

Aan het eind van de boottocht volgt dan toch nog een soort bonus. De zoveelste groep nijlpaarden komt dan weliswaar niet de kant op uit het water, maar trakteert ons wel op zo'n karakteristieke gigantische 'geeuw'. Wat een bek hebben die beesten! Al met al was het een super relaxed boottochtje.

Kijk mamma, ik heb echt mijn tanden gepoetst...

Hierna is het tijd voor de lunch, die we nog op Bushmans Baobab Camp gebruiken, waarna het tijd is om richting Lilongwe af te reizen, zo'n 260 kilometer naar het noord-westen. Daar zullen we weer op de YWAM basis overnachten, waarna het de volgende dag toch echt uit is met de pret.

Nog één keer gezellig samen met Frank, Sandra en Judah eten in Lilongwe

Naar Liwonde National Park

Dinsdagmorgen zijn we al weer vroeg wakker, ondanks dat de imam hier 's morgens vroeg niet zo'n herrie maakt. Hier is geen stroom en dus geen luidsprekers op de moskee. We hebben nog een flink stuk rijden voor de boeg voor we in Liwonde National Park zijn. Voor Mozambikanen is het 's morgens nog ijzig koud; als wij in ons t-shirt aan het ontbijt zitten, zit Luisa met een dikke winterjas aan tafel... Na het ontbijt rapen we onze spullen bij elkaar en doen ze in de auto, waarna we afscheid nemen en weg rijden.

Route van Itepela (Estacao Catur) naar Liwonde National Park in Malawi

Een van de bruggetjes op de weg vanuit Itepela ziet er vanaf deze kant nog gammeler uit dan op de heenweg, zodat Frank zelfs even aarzelt. Maar een alternatief is er niet, want de weg via de andere kant van Itepela is al enige tijd geen optie meer, omdat er daar 2 bruggen missen...

Geldwisselaars aan de Mozambikaanse grens. Totaal niet opdringerig of zo...

Eenmaal aangekomen bij de Mozambikaanse grens kunnen we zowaar tanken. Maar o wee als je stopt. Meteen staan aan beide kanten een aantal geldhandelaren te proberen om dollars of Malawiaanse kwatcha's te slijten. Gelukkig zijn ze totaal niet opdringering... De grensformaliteiten gaan weer soepel. Uiteraard moeten er wel weer weer de nodige formulieren ingevuld worden, en wordt de informatie uit de paspoorten weer netjes in een schrift genoteerd door de douanebeambte. Geen mens snapt waarom; wat zouden ze daar in vredesnaam meet willen. Maar goed, de paspoorten worden afgestempeld (het liefst met zo veel mogelijk kabaal) en we kunnen naar de slagboom. Uiteraard wordt alles daar nog eens bekeken en mogen we Mozambique uit, het niemandsland in.

Bij de Malawiaanse grens wordt alles nog eens dunnetjes over gedaan. Vanaf hier kan er weer normaal gereden worden. De weg is goed, hoewel deze verder richting Liwonde toch weer steeds meer (grote) gaten begint te vertonen. In Liwonde stoppen we om wat te eten en wat souvenirs te kopen. In Mozambique is er op dat gebied vrijwel niets te krijgen. Hier staan diverse handelaren met hun kraampjes. 'Amigo, good price for you. Only today'. Het afdingen is dus begonnen. Loven, bieden, weglopen, het hoort er allemaal bij. Sandra blijkt een gewiekste en harde onderhandelaarster. 'Minstens de helft moet van de prijs af kunnen', luidt het devies. Ook Frank kan er wat van. Een djembé daalt binnen de kortste keren in prijs van 25.000 naar 8.000 kwatcha, circa € 14,--. Ook Els krijgt de smaak te pakken en scoort wat leuke lokale artikelen. De handelaren gedragen zich als vliegen op de stront; ze zijn niet weg te slaan. Maar het hoort allemaal bij het spel.

'Amigo, I've got good price for you. Only today!'

Loven, bieden, weglopen en dan voor de helft van de prijs meenemen, dat is het spel...

Ark van Noach

Keiharde onderhandelingen over de prijs

Hoe verkoop je een groot mes (ook al is het van hout) aan een drie-jarige?

Uiteindelijk komen we bij Bushmans Boabab Camp nabij het Liwonde National Park, waar we een nacht zullen verblijven en de safari zullen doen. Het is een erg leuk opgezette plek, waar we met zijn vijven in een soort open chalet zullen verblijven. De slaapkamers hebben geen ramen, slechts horren en die van Frank, Sandra en Judah heeft in plaats van een van de muren slechts een gordijn. We sliepen dus nagenoeg buiten. Gelukkig wel onder een klamboe, hoewel Frank en Sandra daar op een gegeven moment 's nachts ook een mug of 8 in hadden.

Ons onderkomen op Bushman's Baobab Camp

Die middag zullen we een 'driving safari' doen met een open Jeep. Hoe relaxed is dat? Gewoon zitten, rond kijken en je laten rond rijden. We hebben een hoop wild gezien, maar helaas was de 'bonus' daar niet bij: de olifanten. Desondanks hebben we er enorm van genoten, en veel mooie plaatjes geschoten.

Welkom...

Binnenkomst in Liwonde National Park

Groep antilopen

Waterbok

Waterbok

Moeder wrattenzwijn en jong

Impala's

Impala's

Kudu

Red-billed Hornbill ofwel tok-tok

Groep vrouwtjes impala's

Apies kijken

Pumba poseert

Onze gids, die niet erg spraakzaam was...

's Avonds voor het diner zaten we nog even rond een kampvuurtje, waar Frank al met een paar mensen aan de praat raakte. Zij schoven die avond ook aan bij het diner. Ze waren daar niet als toerist voor de safari, maar moesten er voor hun werk in de buurt zijn en waren er slechts om te overnachten. Toen bleek dat een van hen werkt voor de Malawiaanse vertegenwoordiger van het bedrijf dat o.a. de Hemoglobine meter levert, die wij voor Sandra hadden meegenomen. Een interessant contact was dus gelegd, want het verkrijgen van de consumables voor die meter is in Mozambique een uitdaging. Zo zie je maar weer waar een beetje netwerken al niet toe leiden kan.

Diner op Baobab Bushcamp

De nacht verliep wat onrustig. Rond het chalet scharrelden de wrattenzwijnen rond en in de nabijheid hoorden we de nijlpaarden ook rondlopen. Ook de olifanten lieten zich horen; zouden we die dan de volgende dag alsnog te zien krijgen?

Boabab tree tegen een prachtige zonsondergang in Bushman's Baobab Camp